می‌خواهم مفهومی را با شما در میان بگذارم که کمک زیادی به من در مقابله با پوکر بازان خوب شل و تهاجمی (Loose Aggressive) که هم پیش از فلاپ و هم بعد از فلاپ فشار زیادی اعمال می‌کنند، کرده است. بازی در مقابل این پوکر بازان اغلب نسبت به بازیکنان دیگر سخت‌تر است چرا که تهاجم آنها باعث می‌شود که اکثر پاتهایی را که شما نتوانسته‌اید در آنها ارتقا پیدا کنید را برنده شوند.

در گذشته من روزگار سختی در مقابل بازیکنانی داشتم که مدام رِیز و ری-رِیز می‌کردند. من خیلی روی بازی‌ام کار کردم تا برنامه‌ای را طراحی کنم که نتیجه‌اش این باشد که این پوکر بازان معمولا تهاجمی به صورت سرراست در مقابلم بازی کنند تا بتوانم استراتژی پوکر معمول LAG خودم را داشته باشم و چندان نگران مورد آزار قرار گرفتن از تهاجم آنها نباشم.

در شروع یک تورنومنت پوکر بلافاصله بعد از اینکه مشخص می‌شود یکی از حریفانم مدام به جاده خاکی می‌زند و تهاجم زیادی نشان می‌دهد، من سعی می‌کنم در موقعیتی جواب آتش را با آتش بدهم و به صورت تهاجمی آنها را ری-رِیز کنم. یکی از اصلی‌ترین فایده‌های انجام این نوع بازی‌ها در مراحل ابتدایی تورنمنت این است که اگر موفقیت‌آمیز نباشند، ژتون‌های زیادی را از دست نمی‌دهم. ری-رِیز کردن‌های تهاجمی همچنین باعث می‌شود این بازیکن‌ها در طول روز حساب کار دستشان بیاید و خیلی کاری به کار من نداشته باشند.

برای مثال در رویداد اصلی مسابقات جهانی پوکر ۲۰۱۸ از بد شانسی من در میزهایی تورنمنت را شروع کردم که چند پوکر باز حرفه ای در کلاس جهانی هم بودند و روی من پوزیشن داشتند. من تصمیم گرفتم که اگر آنها به صورت تهاجمی با شرط سوم من را ری-رِیز کردند، من هم شرط چهارم را ببندم تا به آنها بفهمانم که اجازه نمی‌دهم با میزان کمی از تهاجم پیش از فلاپ و بعد از فلاپ بازی داده شوم.

همینطور هم شد و هر دوی این بازیکن‌ها تصمیم گرفتند در لِوِل اول این تورنمنت پوکر با ری-رِیز کردن مرا امتحان کنند. من برنامه خودم را اجرا کردم و فشار متقابل زیادی وارد کردم. من یکی از پاتها را با ساختن یک دست متوسط در فلاپ که ارزش کمی در نمایش کارتها (شوداون) برنده شدم و پات دیگر را باختم که فلاپ را از دست دادم  و شرط ادامه ام هم جواب نداد و سپس ادامه ندادم. این برنامه باعث شد که از لحاظ میزان ژتونها سر به سر شوم. ولی فایده‌های دیگر این بازیها فوق العاده زیاد بود.

در هشت ساعت آینده فقط یک بار دیگر ری-رِیز شدم. وقتی ترس کمی از ری-رِیز شدن داشته باشید می‌توانید طیف خیلی وسیعتری از دستها را پیش از فلاپ بازی کنید و چندان نگران از بازی به در شدن نباشید. البته اگر حریفتم تصمیم می‌گرفتند که بلوف بزرگی را در مقابلم به اجرا بگذارند تصور من این بود که دست فوق‌العاده قدرتمندی داشتند. ولی هیچ وقت سعی نکردند به من بلوف بزنند چون تصورشان این بود که من به صورت تهاجمی واکنش نشان می‌دهم  آنها را مجبور می‌کنم که یا به صورت تهاجمی شرط پنجم را ببندند یا دست خیلی بزرگی داشته باشند. از قضا همانطور که می‌دانیم داشتن دست خیلی قدرتمند چندان ساده نیست و کمتر پیش می‌آید!

من به تاختن در میز ادامه دادم و روز را به عنوان یکی از بازیکنهای تورنمنت با بیشترین ژتون به پایان رساندم. اگر به سادگی مثل اکثر پوکر باز ها در شروع روز در مقابل تهاجم حریفانم فولد کرده بودم، قطعا به بازی تهاجمی‌شان در مقابل من ادامه می‌دادند و می‌توانستند پاتهای کوچک و متوسط زیادی را برنده شوند. ولی در عوض من آنها را آزار دادم که نتیجه‌اش این شد که ژتونهای خیلی زیادی جمع کنم.