«میلر» توضیح می‌دهد که چطور بفهمیم در پوکر پیشرفت کرده‌ایم
این موضوعی است که من اغلب درباره‌اش مطالبی می‌نویسم، ولی از آن مواردی است مدام به آن برمی‌گردم به این دلیل که در گفتگوهایم با شاگردان به طور مرتب مطرح می‌شود. چطور می‌توان گفت که آیا در پوکر در حال پیشرفت هستید؟ از چه شاخص‌های اندازه‌گیری می‌توانید برای قضاوت در مورد پیشرفتتان در بازی پوکر استفاده کنید؟ و چه زمانی می‌توانید بفهمید که آمادگی لازم برای سطح بالاتری از بازی را دارید؟
متاسفانه همچنان اغلب افراد می‌خواهند از نتایج کوتاه مدت برای پاسخ دادن به این سوال استفاده کنند. مثلا ممکن است بگویند: «هی من ۵،۰۰۰ دلار در ۱۰۰ ساعت اخیری که بازی کرده ام برده ام. حتما معنی اش این است که بازی ام خیلی خوب است، نه؟»
معمولا نتایج شاخص اندازه‌گیری خوبی برای پیشرفت نیستند. نه، بردن ۵،۰۰۰ دلار در ۱۰۰ ساعتی که بازی کرده‌اید لزوما به معنی خوب بودن شما نیست. ممکن است خوب باشید، ممکن هم هست که نباشید. ولی به هیچ وجه مدرک کافی برای خوب بودن یا بد بودن بازی شما نیست. در این اعداد می‌تواند شانس زیادی دخیل باشد.
اگر در مدت زمان طولانی تری-مثلا بیش از ۱،۰۰۰ ساعت- برنده باشید، دلیل خیلی خوبی برای این است که در بلند مدت برنده هستید. ولی باز هم روش خیلی خوبی برای پاسخ دادن به این سوالِ «آیا در حال پیشرفت هستم؟» نیست. زیرا چه کسی می‌داند که نتایج شما در ۱،۰۰۰ ساعت بعدی بدتر یا بدتر از ۱،۰۰۰ ساعت گذشته است؟ ایا در حال پیشرفت هستید؟ شاید. یا بازیکن برنده‌ای هستید که با نرخ مشابه یا کمتری در آینده به بردن ادامه می‌دهد؟ این هم ممکن است. اعداد به تنهایی جواب کاملی به این سوالها نمی‌دهند.
در ادامه چند علامت و دلیل محکم برای نشانه‌های رویکرد صحیح شما به بازی که البته باید بهتر شدن و پیشرفت باشد، آورده می‌شود.
نشانه اول: بازی کردن دست های پوکر از سر بی حوصلگی را متوقف کرده‌اید
اگر یک مشکل مداوم برای اکثر پوکر بازان آماتور وجود داشته باشد، این است که آنها هنگامی که حوصله‌شان سر رفته است نسبت به حالتی که اخیرا در اکشن بازی شرکت داشته‌اند، متفاوت بازی می‌کنند. تقریبا همه بازیکنان استیک‌های پایین یک عامل بی حوصلگی را دارند. در پوکر لایو ممکن است سرعت بازی کند باشد. اصلا بعید نیست که برای ۲۰ یا ۳۰ دست متوالی، دستهای بدی به شما داده شود، و در زمان واقعی ممکن است این تعداد دست یک تا یک ساعت و نیم طول بکشد.
اکثر بازیکنان بعد از اینکه دستهای بی ارزش را پی در پی فولد کردند، متوجه می‌شوند که می‌توانستند دو ساعت اخیر را به جای نگاه انداختن به کارت‌های دو و سه، به تماشای یک فیلم بپردازند. آنها به دنبال دلیلی برای بازی می‌گردند. فکر می‌کنند که «حالا که بازیکن سفت و محتاطی به نظر می‌رسند موقعیت خوبی برای انجام یک حرکت غیرعادی است»، «گاهی باید اکشن بازی را تحمیل کرد»، «نمی‌توان همیشه منتظر دست ناتس ماند»، و از این قبیل تفکرات.
این یک دلیل منطقی برای بازی کردن نیست. یک دلیل سودآور هم نیست. فقط بی حوصلگی است. کارت‌های رندوم، رندوم هستند، و اگر پشت سر هم دستهای غیر قابل بازی بیاورید، باید واقعیت را بپذیرید.
دلایل خوب زیادی برای بازی با دستهای متوسط یا حتی ضعیف پیش از فلاپ وجود دارد. ولی اینکه دستی برای شما نمی‌آید، یا حوصله تان سر رفته است جزو آن دلایل نیست.
نشانه دوم: بعد از فلاپ دلایل خوبی برای ماندن در دست پیدا کرده‌اید، که قبلا از آن غافل بوده‌اید
این مورد خیلی مهمی است. بسیاری از بازیکنان به صورت بی هدف در دستهای زیادی بعد از فلاپ باقی می‌مانند. آنها شرط‌های فلاپ و ترن را به امید اینکه اتفاق خوبی بیفتد کال می‌کنند. گاهی این اتفاق خوب می‌افتد ولی معمولا اتفاقی نمی‌افتد. این وضعیت خوبی نیست؛ ولی موضوع بحث من چیز دیگری است.
منظور من داشتن دلایل صحیح برای باقی ماندن در دست است. بازیکنان خوب پات‌های بیشتری نسبت به بازیکنان متوسط می‌برند، و روشی که این کار را می‌کنند، از طریق باقی ماندن در دستها و پیدا کردن راههایی برای بردن دست است.
ولی این قابلیت نیازمند قضاوت صحیح است زیرا فولد کردن اغلب بهترین بازی محسوب می‌شود. وقتی می‌توانید در پوکر از پیشرفت خود مطمئن باشید که به روشنی نوع دستهایی را که باید با آنها ادامه دهید و دستهایی که باید رها کنید را تشخیص دهید.
اگر بتوانید بگویید «شش ماه پیش در این موقعیت به سادگی فولد می‌کردم، ولی الان متوجه شده‌ام که می‌توانم کار بهتری انجام دهم» قطعا در حال پیشرفت هستید.
نشانه سوم: دلایلی روشنی برای بسیاری از تصمیمات خود در مورد تنظیم اندازه شرط دارید
تنظیم اندازه شرط ابزار بسیار مهمی در بازی پوکر هولدم نامحدود برای کاهش باخت‌ها و افزایش برد‌ها محسوب می‌شود. تقریبا همه شرط‌هایی که می‌بندید به خصوص در مرحله ترن و ریور نیازمند توجه به مقوله اندازه شرط است. وقتی هنوز در بازی پوکر چندان خوب نیستید این تصمیمات برایتان مبهم هستند. «آیا باید شرط بزرگی ببندم؟ شرط کوچک؟ شاید هم متوسط و بینابین؟». بالاتر رفتن سطح درک شما از بازی می‌تواند جهت حرکت شما را روشن تر کند.
وقتی متوجه می‌شوید که دلایل روشن و محکمی برای تصمیم خود در مورد اندازه شرط دارید، باید بدانید که در حال پیشرفت هستید. این موضوع به خصوص وقتی به کلی ترس را به عنوان بخشی از فرآیند تصمیم گیری تان کنار گذاشته اید صحیح می‌شود. (اکثر پوکربازان آماتور در موقعیت‌های خاصی به دلیل ترس از باخت اندازه شرط کوچکی را انتخاب می‌کنند. این یک گرایش فوق العاده ضعیف و قابل بهره برداری است، ولی همچنان بسیار متداول است.)
پس اگر می‌بینید که در مرحله ترن و ریور شرط‌هایی با اندازه‌های مختلف می‌بندید و فرآیند فکری روشنی دارید که باعث انتخاب اندازه شرطتان شده است، قطعا در حال پیشرفت هستید.
نشانه چهارم: به جای اینکه به بردن پول فکر کنید، تمرکزتان روی بازی خوب با دست‌هایتان است
این یک دام دیگر است که پوکر بازان آماتور متداولا در آن می‌افتند. آنها یک دست بزرگ را می‌بازند، و این اتفاق منجر به این می‌شود که به راههایی فکر کنند که می‌توانستند دست را به شکل بهتری بازی کنند.
به هرحال تا حالا این فرآیند برای همه پوکر باز ها –چه خوب چه بد- صادق است. ولی بازیکنان ضعیف‌تر روی مسئله اشتباهی تمرکز می‌کنند. آنها از خودشان می‌پرسند «چطور می‌توانستم از این باخت بزرگ جلوگیری کنم؟» «چه کار متفاوتی باید انجام می‌دادم که از باختن این همه پول اجتناب شود؟»
آنها مدام به این نتیجه می‌رسند که در نقطه‌ای از دست باید فولد می‌کردند یا با چک دادن ادامه می‌دادند. وقتی تمرکز شما این است که بفهمید چطور می‌توانستید جلوی باختن پولی که ریسک کرده اید را بگیرید، به این نتیجه می‌رسید که نباید آن پول را در معرض ریسک قرار می‌دادید. که مفهوم آن این است که نتیجه گرفته اید باید دست را منفعلانه تر یا ملایم تر بازی کنید، که اغلب به هیچ وجه نتیجه گیری درستی نیست.
بازیکنان قوی تر می‌دانند که گاهی اوقات باختن پول زیاد هم می‌تواند نتیجه خوب بازی کردن یک دست باشد. این مورد نه انها برای دستهای کولر که شما “نتوانسته اید رها کنید” صحیح است، بلکه برای دستهای دیگری هم که همه پولتان را با بلوف زدن یا ایستادگی کردن و کال کردن یک بلوف احتمالی، می‌بازید صادق است.
وقتی می‌توانید مطمئن باشید در حال پیشرفت هستید که وقتی دستهای بزرگی را که باخته اید بازبینی می‌کنید، به جای اینکه فرض کنید مشکل گذاشتن پول در معرض ریسک بوده است، نتایج را نادیده بگیرید و سعی کنید بهترین راه بازی کردن این دست را برای بار بعدی بفهمید.
